دادورزی به نقل از چغادک نیوز: در حالی‌که ده‌ها هزار زن و کودک فلسطینی در میان آوار و گرسنگی جان می‌دهند، دولت‌های عربیِ هم‌زبان و هم‌خون، نظاره‌گر خاموش جنایتی آشکار هستند؛ جنایتی که نه تنها با گلوله، بلکه با گرسنگی، تشنگی و سکوت اجرا می‌شود؛ گویی پول و ترس، غیرت عربی آنان را بلعیده است.

غزه دیگر نفس نمی‌کشد؛ نه از دود بمب‌ها، بلکه از بوی گرسنگی، در بیمارستان‌های بی‌دارو، در خیابان‌های بی‌آب و در دل آوارهایی که کودکان در آن به خواب ابدی رفته‌اند. بیش از ۶۱ هزار انسان از آغاز جنگ تا پایان ژوئیه ۲۰۲۵ کشته شده‌اند که نیمی از آن‌ها کودکان و زنان هستند؛ این ارقام، فقط عدد نیستند، بلکه روایت خفگی وجدان جهانی‌اند.

تنها در ماه ژوئیه ۲۰۲۵، ۶۳ نفر بر اثر سوءتغذیه جان باختند که ۲۴ نفرشان کودک زیر پنج سال بودند. در اخبار دیدیم که زینب پنج‌ماهه در آغوش مادرش مرد، نه با ترکش، بلکه از بی‌شیری و بی‌غذایی. این جنایت، بی‌صدا اما مداوم، همچنان ادامه دارد.

در اردوگاه نصیرات، ده کودک تنها به خاطر ایستادن در صف آب کشته شدند. کامیون‌های کمک، تنها قطره‌ای در کویرند؛ در حالی‌که پیش از جنگ، روزانه ۵۰۰ تا ۶۰۰ کامیون وارد غزه می‌شد، امروز با فشار اسرائیل، سهم یک ملت مظلوم، تنها قطره‌ای کمک در برابر سیلاب مرگ است.