اولا در خصوص مفاد بند ۱۲ سند نکاحیه چاپی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر اینکه در صورت ازدواج مجدد زوج از دائم و موقت است و بند مذکور نیز از این حیث اطلاق دارد، لذا شامل ازدواج مجدد زوج که به ‎طور موقت بوده است، نیز می‌شود. ثانیا به محض ازدواج مجدد زوج (دائم یا موقت) بدون رضایت زوجه، شرط مندرج در بند ۱۲ سند نکاحیه به شرح فوق‌الذکر تحقق پیدا کرده و تأخیر زوجه در استفاده از شرط مذکور، ولو در این فاصله که ازدواج مجدد زوج به هر دلیلی منحل شود، مانع استفاده زوجه از حق مزبور نمی‌شود.

با عنایت به مفاد ماده ۲۱ قانون حمایت خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ که ثبت ازدواج موقت را در مورد مشروحه در بندهای سه گانه الزامی اعلام کرده است، آیا زوج ‏هایی (مردهایی) که دارای همسر دائمی هستند، می‎توانند به استناد ماده مذکور راسا با مراجعه به دفاتر رسمی ثبت ازدواج، واقعه ازدواج موقت را به ثبت برسانند یا اینکه نیاز به حکم دادگاه دارد؟
الزام قانونی زوجین به ثبت ازدواج موقت در موارد سه گانه مذکور در ماده ۲۱ قانون حمایت خانواده مصوب اسفندماه ۱۳۹۱، نافی لزوم اخذ اجازه مرد متأهل برای ازدواج دوم اعم از موقت یا دائم موضوع ماده ۱۶ قانون حمایت خانواده مصوب سال ۱۳۵۳ نیست. بنابراین ثبت ازدواج موقت مرد متأهل در موارد یادشده فوق مستلزم اخذ اجازه دادگاه است.