دادورزی ـ راضیه عقیلی مهر: در تقویم سال شمسی، ۱۱ اردیبهشت، معادل یکم می میلادی به نام روز جهانی کار و کارگر نام گذاری شده است. این نامگذاری جهانی در حقیقت جهت یادمان اعتراضات یک می ۱۸۸۶ میلادی جامعه کارگری آمریکا نسبت به تغییر ساعات کاری از ۱۴ ساعت به ۸ ساعت بدون کاهش دستمزد بود.

در این راستا و طبق ماده ۶۳ قانون کار ایران، به مناسبت این روز، تمام کارگران مشمول قانون کار، تعطیل رسمی هستند، مگر اینکه حضورشان بر اساس توافق و لحاظ اضافه کاری از سوی کارفرمایان میسر شود. البته این قانون مشمول کارگران ادارات و مراکز خدمات رسانی (بیمارستان ها) که حضور کارگران ضروری است، نمی باشد. بر همگان این اتفاق مثل روز روشن است که این ماده و یا برگزاری بزرگداشت ها و نامگذاری ها و تقدیرها هیچ کدام نمی توانند پاسخگوی حقوق واقعی قشر کارگر به دلیل شرایط شغلی شان و دست و پنجه نرم کردن آنان با انواع حوادث و خطرات جانی و مالی باشند. توجه به این نکته لازم است که با افزایش تورم و کاهش ارزش پولی نگرانی معیشتی هم در کنار سایر نگرانی ها به این قشر زحمت کش، فشار زیادی وارد کرده است. به ویژه برای کارگران بازنشسته تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین صندوق بازنشستگی کشور.

بر اساس ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی کشور، سازمان مکلف است میزان کلیه مستمری‌های بازنشستگی، ازکارافتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان را در فواصل زمانی که حداکثر از سالی یک بار کمتر نباشد با توجه به افزایش «هزینه زندگی» با تصویب هیأت وزیران به همان نسبت افزایش دهد. دقت بفرمایید در این ماده اشاره شده به این که هر سال متناسب با افزایش هزینه زندگی بایستی مستمری های بازنشستگی نیز افزایش یابد اما آیا این افزایش تاکنون و به درستی و در راستای عدالت اجتماعی با درنظر گرفتن بازنشستگانی که از حداقل حقوق، برخوردارند، لحاظ شده است یا خیر؟ پاسخ آن را باید در اقدامات و عملکرد شورای عالی کار، کانون بازنشستگی، مجلس شورای اسلامی و خود سازمان تامین اجتماعی جستجو کنیم. کارگر بازنشسته تامین اجتماعی شرکت صدرا (بوشهر) مجموع دریافتی اش سه میلیون و نهصدهزار تومان است که با در نظر گرفتن نرخ تورم این مبلغ برای اداره یک خانواده چهارنفره قابل تصور نیست. خودتان قضاوت کنید این مبلغ برای چند روز یک خانواده چهار نفره دوام دارد؟ آیا در این پرداختی ها نرخ افزایش مستمری ها با نرخ افزایش قیمت ها برابری می کند؟! در اخبار آمده سازمان تامین اجتماعی در این راستا و جهت توازن در پرداخت و افزایش میزان مستمری بگیران به اجرای طرح متناسب سازی حقوق مستمری بگیران در سال های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ اقدام کرده است اما با درصدی معادل ۷۵ نه صددرصد. آیا این میزان متناسب سازی با توجه به افزایش نرخ تورم پاسخ گوی نیاز کارگران است؟ واقعا چرا سازمان تامین اجتماعی با وجود نگرانی های معیشتی بازنشستگان برای تکمیل متناسب سازی سکوت اختیار کرده است و اقدامی نمی کند؟

• منبع خبر : پایگاه خبری دادورزی