راضیه عقیلی مهر

دوره فعلی خانه مطبوعات استان بوشهر، یعنی سه سال گذشته، مصادف شد با اپیدمی کرونا و من چون به مدت یکسال به عنوان بازرس خانه مطبوعات استان بوشهر فعالیت داشتم. عملا شاهد تلاش های اعضای هیات مدیره برای تدارک برگزاری کارگاه ها و برنامه ی مفرح در آن شرایط بودم؛ اما هر بار با موج سویه های این بیماری هولناک، از سوی وزارت بهداشت برای هر نوع تجمع و حضور در مکان های شلوغ روبرو می شدند و این برنامه ها کنسل می شد. خود این جریان باعث شد عملا هیات مدیره خانه نتواند فعالیت چشمگیری نسبت به سال های گذشته، داشته باشد. چه بسا در سال های گذشته رئیس هیات مدیره مازیار هوشمند با همراهی علی هوشمند، شرایط حضور تمامی اعضا را برای شرکت در نمایشگاه مطبوعات تهران فراهم کرده بود و با برگزاری جشنواره ها و کارگاه های آموزشی صنفی با حضور اساتید خوبی، ارائه خدمت کرده بود. با این تفاصیل، در همین شرایط کرونایی هم در روز بزرگداشت خبرنگار با ارائه کارت هدیه و با همراهی چند شرکت پتروشیمی مساعدت و توجه خود را برای اعضای محترم جامعه ی خبری رسانه فراهم نمود.

ناگفته نماند در راستای الکترونیکی شدن تمامی درگاه های شغلی، جامعه رسانه ای استان هم از این قافله دور نماند و برای ادامه فعالیت و بهره مندی از خدمات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به قافله شبکه جامعه رسانه ای کشور پیوست. از این رو، عملا اختیارات برای مجوزها و عضویت ها به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کل استان ها واگذار شد و عملا نقش خانه مطبوعات کمرنگ و آن پتانسیل و اختیارات برای اعمال نظر هیات مدیره و اعضاء گرفته شده است.

هر چند این جریان اتفاق خوبی است؛ اما ایرادات و نقدهایی برای عضویت اعضا و انتخابات هیات مدیره به آن وارد است و نیاز به بازنگری در اساسنامه و تغییر شرایط عضویت اعضاء دارد؛ چرا که در شرایط فعلی منافع و حقوق خبرنگاران و روزنامه نگاران واقعی که عاشقانه و دیوانه وار در این عرصه قلم فرسایی و جریان سازی می کنند، نادیده انگاشته شده است و به جای آن افرادی حضور می یابند که صرفا با انتشار اخبار و کپی آن در این سیستم عنوان و عضویت می گیرند و از منافع آن بهره مند می شوند. در حالی که روزنامه نگاران واقعی و کسانی که جریان ساز هستند در سایه قرار می گیرند و این دور از انصاف است. برای مثال، در سیستم فعلی برخی از رسانه ها اعضای خانواده خود را بیمه رسانه ای کردند که هیچ فعالیت رسانه ای ندارند؛ چون محدودیت و سقف تعداد دارد و الزامی هم از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای جلوگیری از این شرایط ناعادلانه اتفاق افتاده است، عملا حقوق افرادی که سال ها در این عرصه قلم فرسایی کردند، نادیده انگاشته می شود و این انتظار از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و هیات مدیره خانه مطبوعات می رود تا نسبت به تغییر این وضعیت اهتمام لازم را داشته باشند.

علاوه بر این موارد، همچنان خبرنگارانی هستند که به هر دلیل از جمله ارتباط نگرفتن برای ورود و عادت به این سیستم الکترونیکی نتوانستند بارگزاری پرونده و پروسه ی رسانه ای خود را دنبال کنند و از منافع آن بهره مند شوند. در اینجا نقش اعضاء هیات مدیره به چشم اعضایش می آید و این انتظار را رقم می زند تا ورود کرده و پرونده ی او را به جریان بیاندازد. بی انصافی است نگویم تا جایی که من در جریان این امور بودم، هیات مدیره استان بوشهر این امکان را برای اعضای خود فراهم کرد.

به عنوان بازرس سابق می گویم برخی پرونده ها از سوی خود عضو نواقص و مورد داشت که اگر خودش پیگیری می کرد به نتیجه می رسید. نکته ی دیگر در مورد همکاری و همبستگی اعضای هیات مدیره است که خود من به شکل شخصی مواردی را به هیات مدیره در آن زمان انتقال می دادم و بیشتر حول همکاری و همدلی اعضا بود. ببینید تمام مسوولیت ها گاه به عهده یک نفر می افتاد و آن یک نفر بایستی هم امور شغلی و شخصی خود را دنبال می کرد هم امور محوله جدید و این باری می شد پرزحمت و دلسردکننده.

اگر هفت نفر عضو هیات مدیره هستند باید این هفت نفر مشارکت داشته باشند نه فقط تمام مسوولیت ها، ارائه برنامه و اجرا و حتی پذیرایی به عهده ی یک نفر باشد. این دور از انصاف است یا حداقل اگر عضوی بعدا قادر به حضور و مشارکت نیست، برای خود نماینده ای انتخاب و اعلام و تفویض مسوولیت کند. به طور حتم با وجود مشکلات و مسائل عنوان شده خود این روحیه ی همکاری بین اعضاء باعث پیشرفت بهتر امور می شد. ببینید مشکلات در این عرصه بسیار زیاد است که عمده آن مربوط به قوانین و اساسنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

از دیگر مشکلاتی که این تشکل در سه سال اخیر با آن مواجه شده، این است که مکانی قابل دسترس و شایسته ندارد و هیچ نهادی تاکنون حاضر نشده مکانی در خور به این تشکل اختصاص دهد. البته با پیگیری رئیس هیات مدیره با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مکان دورافتاده و غیرقابل استفاده ای در اختیار آن قرار گرفت البته بدون تجهیزات. این مطالبه بارها هم از سوی هیات مدیره فعلی هم از سوی خبرنگاران دلسوز و همراه استان پیگیری شد و از سوی مسوولان استانی هم بارها قول و وعده داده شد اما به دلیل شرایط بد اقتصادی، رکود حاکم و الکترونیکی شدن دولت، این وعده ها به جایی نرسید.

چه بسا داشتن مکان ثابت برای خانه می توانست عملکرد خانه را چشمگیرتر و در برطرف کردن مشکلات اعضای خود در مورد به روزرسانی اطلاعات و پرونده رسانه ای شان در شبکه جامع ای رسانه دغدغه های صنفی شان موثرتر باشد یا حداقل محل امنی برای حضور و دورهمی اعضا برای همدلی، گفت و گو، بحث و بررسی مشکلات به شکل کدخدامنشانه می شد که هم از لحاظ روانی و هم مادی موثر بود.

حال با توجه به اینکه هیات مدیره خانه مطبوعات هر استانی، مشخصه مطبوعات آن است و اعضای آن به عنوان نمایندگان جامعه مطبوعاتی آن استان به شمار می آیند. از این رو انتظار می رود این شخصیت حقوقی که معرف شخصیت های حقیقی مطبوعاتی است، عملکرد رفتاری و گفتاری همگام با جامعه رسانه ای استان خود را داشته باشد. بنابراین افرادی باید این مسوولیت را عهده دار شوند که هم روحیه تیمی خوبی داشته باشند و هم از کاریزمای شخصیتی خوبی هم در بین همکاران خود و هم در فضای جامعه برخوردار باشند. شغل حرفه ای خبرنگاری و روزنامه نگاری در استاندارهای جهانی و داخلی و همچنین قوانین و عرف تعریف شده است. بنابراین کسب دانش حرفه ای این شغل خطیر، لازمه و مشخصه افرادی است که باید در هیات مدیره خانه مطبوعات وجود داشته باشد. علاوه بر این، با توجه به تجربه خودم و حضور در هیات مدیره خانه مطبوعات در سال های گذشته و خانه مطبوعات فعلی بوشهر انتظار می رود چند موضوع از سوی نامزدهای انتخاباتی هیات مدیره در دوره ی جدید مورد توجه قرار گیرد. البته نظر شخصی من است.

از دید من، افرادی ورود کنند که می دانند وقت کافی و شرایط لازم برای برگزاری و حضور در جلسات هیات مدیره را دارند. با احترام به تلاش همکاران خوب رسانه ای استان، گاه در دوره های گذشته دیده شده که افراد به دلیل سکونت در شهر دیگری کاندید و انتخاب شدند اما مشغله کاری و بعد مسافت، فرصت لازم را برای حضور و برگزاری نشست ها و برنامه های خانه مطبوعات به آن ها نداده است که این افراد هم کرسی این هیات را برای ورود افراد دیگر اشغال کرده اند هم کاری از پیش نبرده اند. لزوما اصرار به ورود به هیات مدیره نداشته باشند این همکاری می تواند به طرق مختلفی اتفاق بیفتد که از چشم خبرنگاران و همکاران رسانه ای استان تلاششان دور نخواهد ماند. البته این برمی گردد به همان همت در داشتن روحیه ی تیمی لازم.

نکته قابل توجه دیگر، فعالیت حرفه ای اشخاصی است که عضو هیات مدیره می شوند. این افراد مشخصا باید حداقل ماهانه صاحب اثر باشند. نه اینکه صرفا برای انتخابات هیات مدیره و زمان نامزدی فعال شوند یا صرفا حضورشان برای کسب عنوان محدود شود. مشخصه بعدی اینکه قدرت و مدیریت اجرایی داشته باشند. ببینید خانه مطبوعات یک تشکل صنفی است و در اساسنامه این اجازه را دارد تا به طریق مشروع برای اعضای زیر مجموع خود کسب منفعت کند و آن ها را به هر ترتیب ممکن مورد حمایت خود قرار دهد.

البته لازم به ذکر است با توجه به وضعیت اقتصادی کشور و تورم و رکود در تمام ردیف بودجه هایی که می شد از بدنه و پتانسیل سازمان ها، شرکت های تجاری واقع در منطقه ویژه اقتصادی بوشهر منفعتی برای اعضا کسب کرد عملا این امکان می توان گفت به صفر رسیده است با این حال اعضای هیات مدیره باید نسبت به حمایت مالی اعضای خود به طرق مشروع دیگر اهتمام ورزند و حتی می توانند اسپانسر خصوصی داشته باشند؛ چرا که در حال حاضر مسائل مالی، عمده دغدغه همکاران رسانه ای است. از این رو، اعضای هیات مدیره باید نسبت به جذب اعتبارات لازم ویژه برای بزرگداشت روز خبرنگار برای ارائه و برگزاری مراسمی در خور و هدیه ای شایسته تلاش کنند. همچنین برای مسکن و دیگر مسائل معیشتی جامعه خبرنگاری استان بکوشند که خوشبختانه در این دوره، برای نخستین بار با همگرایی و پیگیری رئیس هیات مدیره با جامعه صنعتی استان، تسهیلاتی با شرایط خوب برای خبرنگاران هم استانی فراهم شد که با استقبال خوب آن ها مواجه شد. بنابراین بایستی که چنین امتیازهایی برای رفاه بیشتر جامعه خبری استان در دوره پیش رو بیشتر فراهم شود تا بتوانیم خبرنگارانی مستقل و با غم نان کمتر در بدنه رسانه استان پرورش دهیم.

منبع: روزنامه بامداد جنوب، شماره ۲۴۹۱، سه شنبه ۵ دی ماه ۱۴۰۲

• منبع خبر : روزنامه بامدادجنوب