دادورزی: در خانواده ای صاحب نفوذ متولد شد. خاندان خلعتبری، نفوذ و تأثیر زیادی در مازندران داشت؛ به ویژه در اواخر قرن سیزدهم و اوایل سده چهاردهم خورشیدی. پدربزرگش محمدولی خان تنکابنی ملقب به سپهدار و بعدها سپهسالار اعظم، در دوره قاجار، سه دوره نخست وزیر بود. پدرش علیقلی خان، مشهور به امیراسعد هم از ملاک بزرگ مازندران به شمار می رفت. «ارسلان» هم نام و آوازه خانواده اش را زنده نگه داشت. او برای ادامه تحصیل به پایتخت سفر کرد. از مدرسه عالی حقوق تهران، مدرک لیسانس قضائی گرفت و ردای وکالت بر تن کرد.

ارسلان خلعتبری، پیروزِ یکی از مشهورترین پرونده های تاریخ معاصر ایران بود. او وکالت وراث سردار اسعد بختیاری را بر عهده گرفت و احمد احمدی معروف به «پزشک احمدی» را محکوم کرد. «پزشک احمدی» بعد از تبعید رضاشاه، متهم به مشارکت در قتل چند زندانی سیاسی از جمله سردار اسعد و فرخی یزدی بود. با دفاعیات ارسلان خلعتبری، پزشک احمدی محکوم و اعدام شد.

ارسلان خلعتبری سال ۱۳۳۰ به شهرداری تهران هم رسید، اما تنها یک ماه بعد از این سمت کناره گیری کرد و جای خود را به محمد مهران داد. طرحی با هدف اصلاح قانون وکالت تهیه کرد و زمینه ساز شکل گیری یکی از بزرگترین و مهم ترین نهادهای مدنی در ایران شد. او هدفی به جز استقلال وکیل و وکالت نداشت. می خواست وکلای دادگستری در مصونیت کامل باشند و دولت نتواند آن ها را تحت فشار قرار بدهد یا تعلیق کند.

ارسلان خلعتبری در سال ۱۳۲۶ طرحی نوشت و برای تمام وکلا فرستاد. طرح او مبنای تصویب لایحه قانونی استقلال کانون وکلا شد و نام او را در تاریخ ایران زمین جاودانه کرد.

سال ۱۳۱۶ توسط احمد متین دفتری، وزیر عدلیه وقت به عضویت هیأت مدیره کانون وکلا درآمد. ۶ سال بعد به ریاست شعبه نظارت و بازرسی کانون رسید. زمستان سال ۱۳۳۳ در قامت نماینده وارد مجلس شورای ملی شد و به دلیل مشغله فراوان بعد از ۱۷ سال حضور مؤثر، از کانون وکلا استعفا داد.

منبع: دفترچه وکیل ایرانی، انتشارات بامداد نو، چاپ اول، ۱۴۰۰

• منبع خبر : پایگاه خبری دادورزی