با فوت هر فرد اموال وی (با ارزش مالی کم یا با ارزش مالی زیاد) باقی می ‎ماند. این اموال می‌تواند چند دست لباس ارزان ‎قیمت یا املاک و سایر اموالی که دارای ارزش اقتصادی بالایی است، باشد.
در هر صورت پس از فوت مالک باید در خصوص  اموالش بر اساس مقررات مربوط به ارث مندرج در قانون مدنی و قانون امور حسبی تعیین تکلیف شود.
چنانچه متوفی در هنگام فوت وارثی نداشته باشد، مالکیت این اموال مطابق مقررات به دولت منتقل خواهد شد. اما در صورتی که متوفی دارای وارث باشد، پس از کسر مخارج قانونی، دیون طلبکاران و عمل به وصایا، سایر اموال و دارایی ‎ها بین وراث تقسیم می‌شود.
منظور از مخارج قانونی، هزینه ‎های مربوط به کفن و دفن متوفی است. در واقع ابتدا هزینه مربوط به کفن و دفن شرعی متوفی که این روزها مبلغ کمی هم نمی ‎شود، از اموال به جا مانده پرداخت شود. سپس نوبت به پرداخت دیون طلبکاران خواهد رسید. طلبکارانی که در دوران حیات متوفی به مطالبات خود نرسیده ‎اند، می‎ توانند از محل اموال به جا مانده، دیون خود را مطالبه کنند.
در نهایت نیز تا حدود مقرر قانونی (یک ‎سوم) به وصایای مالی متوفی عمل می‌شود. پس از آن که امور فوق به اتمام رسید، اگر مالی باقی ماند، بر اساس مقررات ارث، متعلق به وراث خواهد بود.
سهم‌الارث وراث در طبقات و درجات مختلف به طور دقیق در قانونی مدنی ایران مشخص و تعیین شده است که تعیین سهم‌الارث نیز بر همین اساس انجام خواهد شد.

  گواهی حصر وراثت
برای گرفتن سهم‎ الارث در وهله ی اول باید گواهی حصر وراثت اخذ کرد. پس از فوت مورث، وراث باید از طریق شورای حل اختلاف اقدام به اخذ گواهی حصر وراثت کنند. گواهی حصر وراثت سندی است که شورای حل اختلاف در تایید اسامی وراث و میزان سهم‌الارث قانونی آنان صادر می‎ کند.  اصولا اثبات وراثت در مراجع قضایی از طریق گواهی حصر وراثت انجام می ‎گیرد. مدارک لازم به منظور اخذ گواهی حصر وراثت عبارتند از: گواهی فوت، اسامی و کارت ملی وراث، استشهاد محلی و گواهی امضای شهود که این مدارک ضمیمه ی دادخواست حقوقی شده و تقدیم شورای حل اختلاف می‌شود. پس از رسیدگی و رعایت تشریفات مربوط به آگهی، گواهی حصر وراثت صادر می ‎شود.

 به منظور گرفتن سهم ‎الارث چه باید کرد؟
این امکان وجود دارد که اموال موروثی در اختیار و تصرف برخی از وراث باشد، به ‎نحوی که متصرفین حاضر به تحویل و تسلیم سهم ‎الارث سایرین نباشند. در اینجا به منظور گرفتن سهم‎ الارث باید دعوی مطالبه ی سهم ‎الارث را مطرح کرد. البته دقت کنید، طرح دعوی مطالبه ی سهم ‎الارث پیش از تقسیم ماترک راه به جایی نخواهد برد. لازم است، در وهله ی اول دعوی تقسیم ماترک طرح شود. پس از تقسیم ماترک طرح دعوی مطالبه ی سهم ‎الارث به طرفیت وراث متصرف بلامانع است.

 در صورت تصرف  اموال موروثی توسط برخی از وراث تکلیف چیست؟
ابتدا باید وضعیت تقسیم ماترک را مشخص کرد. در صورتی که سابقا تقسیم ماترک انجام نگرفته باشد، باید دادخواست تقسیم ماترک با رعایت تشریفات مقرر قانونی تقدیم مرجع قضایی صالح شود.
پس از تقسیم ماترک و در صورتی که اموال موروثی در تصرف وراث ممتنع از تسلیم باشد، می‎ توان راهکارهای زیر را ارائه کرد:
الف) در خصوص اموال منقول می ‎توان دعوی مطالبه ی سهم ‎الارث را طرح کرد. فرض کنید، خودرو متعلق به متوفی در عملیات تقسیم ماترک، داخل در سهم‎ الارث وارث «الف» قرار گیرد، اما خودرو در تصرف وارث «ب» باشد و از تحویل خودرو امتناع کند، در این صورت وارث «الف» می‌تواند دعوی خود را به طرفیت وارث «ب» به خواسته مطالبه سهم‎ الارث مطرح کند.
ب) در خصوص اموال غیرمنقول می ‎توان دعوی خلع ید و رفع تصرف را طرح کرد. فرض کنید، یک قطعه زمین متعلق به متوفی در عملیات تقسیم ماترک داخل در سهم‎ الارث وارث «الف» قرار گیرد. در صورتی که زمین تحت تصرف وارث دیگری باشد و متصرف از تسلیم زمین خودداری کند، می‌توان دعوی خلع ید و رفع تصرف را مطرح کرد.