دادورزی: در خانواده ای فرهیخته و بلندپایه متولد شد. پدرش حسن پیرنیا ملقب به «مشیرالدوله» وزیر عدلیه و نخست وزیر ایران در اواخر دوره قاجار و پدربزرگش میرزا نصرالله خان نائینی معروف به «نصرالله مشیرالدوله»، نخست وزیر ایران در دوران مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه بود. «داوود» نیز مثل پدر و پدربزرگش به چهره ای تأثیرگذار در سرزمینش تبدیل شد.

«داوود پیرنیا» جزو معدود بزرگان تاریخ ایران به شمار می رود که در دو عرصه کاملاً متفاوت، نام خود را ماندگار کرده است. تحصیلات مقدماتی را در اندرونی نزد مادر اشراف زاده اش و سپس در مدرسه سرخانه زیرنظر بزرگانی چون آقا میرزا طاهرخان تنکبانی و میرزا هادی خان ممیزی، حکما و فقهای نامدار زمان، فراگرفت. در ادامه راهی مدرسه «سن لویی» شد و زبان فرانسه را هم به خوبی آموخت. او سپس به سوئیس رفت و تحصیلات عالیه را در رشته حقوق پی گرفت.

داوود پیرنیا همراه با دیگر بزرگان جامعه وکالت برای رسمیت بخشیدن به این حرفه و همچنین استقلال وکلا بسیار کوشید؛ کوششی که به شکل گیری کانون وکلا انجامید. او را همچنین بنیان گذار اداره آمار در ایران و تشکیل انجمنی برای حمایت از زندانیان در دوران معاونت نخست وزیری می دانند.

او به واسطه در اختیار داشتن پست دولتی و البته چهره های مقبول و موجه، واسطه ای میان جامعه وکالت و وزارت عدلیه شد. تابستان ۱۳۰۹ وکلا را در خانه اش جمع کرد و خبر از تصمیم علی اکبرخان داور برای تأسیس کانون وکلا داد.

کانون وکلا تشکیل شد؛ وکلا، علی اکبرخان داور را به ریاست برگزیدند و البته داوود پیرنیا را برای نائب رئیسی پیشنهاد دادند.

پیرنیا در موسیقی نیز نقطه عطفی به نام برنامه رادیویی «گل ها» رقم زد که بعد از گذشت بیش از نیم قرن، همچنان به عنوان برجسته ترین و تأثیرگذارترین برنامه موسیقایی ایران از آن یاد می شود.

منبع: دفترچه وکیل ایرانی، انتشارات بامداد نو، چاپ اول ۱۴۰۰

• منبع خبر : پایگاه خبری دادورزی