روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی؛ روزی برای فریاد اعتراض به مدعیان دروغین حقوق بشر

روز حقوق بشر و کرامت انسانی، روزی نه برای جشن، که برای فریاد اعتراض به نقض نظام‌مند حقوق بشر در فلسطین و سکوت مرگ‌بار مدعیان دروغین حقوق بشر است.

چهاردهم مرداد، به مناسبت گرامیداشت سالروز تصویب سند مهم «اعلامیه حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی» به‌عنوان روز حقوق بشر اسلامی تعیین شده است؛ امروز جهان بیش از هر زمان دیگری به این نتیجه رسیده است که پیشرفت‌های مادی و گفتمان غربی حقوق بشر قادر به تضمین کرامت و حقوق انسانی و سعادت بشری نیست.

حسین رضوانی، کارشناس حقوق بشر در یادداشتی به مناسبت روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی برای خبرگزاری میزان نوشت:

سلام بر همه انسان‌های آزاده‌ای که برای عدالت و کرامت انسانی می‌ایستند و مبارزه می‌کنند.

در روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی، متاسفانه ما نه برای بزرگداشت و ابراز خرسندی از دستاورد‌های ناشی از احترام و حمایت بیشتر از ارزش‌ها و اصول بین‌المللی حقوق بشر پس از گذشت بیش ۷ دهه از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، بلکه به‌عنوان فرصتی برای بلند کردن فریاد اعتراض‌مان بهره می‌گیریم؛ اعتراض به نقض سیستماتیک حقوق بشر در فلسطین و سکوت مرگ‌بار مدعیان دروغین حقوق بشر!

۱. تدوین‌کنندگان اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاقین و سایر کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق بشری برغم تبیین بسیاری از اصول و ارزش‌ها انسانی در پایبندی و اعمال غیر تبعیضانه آن‌ها مردود شده‌اند.

یک ضعف بزرگ دیگر اسناد مذکور غفلت از ابعاد معنوی و کرامت الهی انسان است؛ کرامتی که در آموزه‌های دینی و اخلاقی بر آن تاکید شده، اما در قوانین بین‌المللی عمدتا نادیده گرفته شده‌اند؛ امروز، فلسطین آزمایشگاه این نقض است؛ جایی که کودکان و مردم عادی زیر بمب‌ها، گرسنگی و نسل‌کشی، کرامتشان را از دست می‌دهند و جهان فقط تماشاگر است.

۲. دوگانگی غرب: سکوت در برابر جنایات نسل‌کشی در غزه: بیش از ۶۰ هزار شهید، ۲۰۰ هزار مجروح و استفاده از گرسنگی به‌‎عنوان سلاح در حالی که دیوان کیفری بین‌المللی و دیوان لاهه، اسرائیل را متهم به جنایت جنگی کرده‌اند، اما آمریکا و اروپا همچنان از این رژیم حمایت تسلیحاتی و سیاسی می‌کنند!

تجاوز به تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران، حمله به تاسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز و به شهادت رساندن شهروندان غیرنظامی، دانشمندان و فرماندهان ارشد ایران: نقض آشکار منشور ملل متحد که تجاوز به کشور‌ها را غیرقانونی و احترام به حاکمیت ملی را الزامی می‌داند، اما چرا سازمان ملل سکوت کرده است؟

خانم آلبانیز، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل که از نسل‌کشی در غزه توسط رژیم صهیونیستی گزارش داد، توسط آمریکا تحریم شد! آیا این hypocrisy (ریاکاری) نیست؟

۳. از جهان اسلام، جامعه بین‌المللی و به‌ویژه کمیسیون مستقل و دائمی حقوق بشر سازمان همکاری اسلامی انتظار می‌رود براساس موازین بین‌المللی حقوق بشر، حقوق انسان‌دوستانه بین‌المللی و اعلامیه حقوق بشر اسلامی قاهره، حمایت عملی، سیاسی و همه‌جانبه خود از فلسطینیان را در سطوح مختلف سازماندهی و تا توقف جنایات رژیم و احقاق حقوق کامل آن‌ها ادامه دهند.

در کنار ارسال کمک‌های غذایی و پزشکی به غزه و فشار سیاسی بر نهاد‌های بین‌المللی برای اجرای عدالت، مردم آزاده جهان باید فریادشان را بلند کرده و رویه و عملکرد دوگانه غرب در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی را افشا کنند: افزایش هزینه سیاسی حامیان اسرائیل با تحریم‌ها و اعتراضات گسترده.

بی شک تاریخ قضاوت خواهد کرد؛اگر امروز سکوت کنیم، تاریخ از ما خواهد پرسید: وقتی کودکان غزه زیر آوار بمب‌ها می‌مردند، کجا بودید؟