وفق بند «د» تبصره ۹ ماده واحده قانون بودجه سال ۱۳۹۸ که اشعار می‎دارد: به وزارت آموزش و پرورش اجازه داده می‎شود به منظور ساماندهی و بهینه سازی کاربری بخشی از املاک و فضاهای آموزشی، ورزشی و تربیتی خود و با رعایت ملاحظات آموزشی و تربیتی نسبت به احداث، بازسازی و بهره برداری از آنها […]

وفق بند «د» تبصره ۹ ماده واحده قانون بودجه سال ۱۳۹۸ که اشعار می‎دارد: به وزارت آموزش و پرورش اجازه داده می‎شود به منظور ساماندهی و بهینه سازی کاربری بخشی از املاک و فضاهای آموزشی، ورزشی و تربیتی خود و با رعایت ملاحظات آموزشی و تربیتی نسبت به احداث، بازسازی و بهره برداری از آنها اقدام کند. تغییر کاربری موضوع این بند به پیشنهاد شورای آموزش و پرورش استان و تصویب کمیسیون ماده ۵ قانون تاسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران مصوب سال ۱۳۵۱ آن صورت می‎گیرد و از پرداخت همه عوارض شامل تغییر کاربری نقل و انتقال املاک، اخذ گواهی بهره برداری احداث، تخریب، بازسازی و سایر عوارض شهرداری معاف است. حال از متن بند قانونی مرقوم، این استنتاج وجود دارد که معافیت آموزش و پرورش در پرداخت هزینه های مرقوم صرفاً از هر کاربری ممکن به کاربری آموزش محدود می‎شود و به تمامی کاربری های معموله مصوب شهری از جمله درخواست تغییر کاربری مسکونی یا آموزشی به کاربری تجاری قابل تسری نیست و نتیجتا از معافیت برخوردار نمی‎شوند. خواهشمند است در خصوص ابلاغ نظریه ارشادی دستورات عالی را مبذول فرمایید.
بند «د» تبصره ۹ ماده واحده قانون بودجه سال ۱۳۹۸ کل کشور ناظر به معافیت آموزش و پرورش از پرداخت کلیه عوارض اعم از تغییر کاربری، نقل و انتقال املاک، اخذ گواهی بهره برداری، احداث، تخریب، بازسازی و سایر عوارض شهرداری شامل همه کاربری‎های مورد نیاز آموزش و پرورش اعم از آموزشی، پرورشی، تربیتی، ورزشی، خوابگاه‎های دانشجویی و… برای بهینه سازی کاربری بخشی از املاک و فضاهای آموزشی، ورزشی و تربیتی می‎شود.

با توجه به مقررات مندرج در تبصره ۳ ماده ۵۰ قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز، آیا اختیار اعطاشده به دستگاه‎های مرتبط در تبصره ۳ از جمله دستگاه‎های کاشف و مامور وصول درآمدهای دولت، شـامل قرارهای صادرشده از طرف دادسرا می‎شود؟ به عبارتی، آیا دستگاه‎های کاشف می‎توانند به قرار منع تعقیب صادره از دادسرا اعتراض کنند یا حق اعتراض اعلام شده صرفاً مربوط به احکام برائت دادگاه انقلاب است؟
صرف‎نظر از اینکه در قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب سال ۱۳۹۲ در خصوص چگونگی اعتراض به قرار منع تعقیب صادره از سوی شعب دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان‎ها در مورد جرایم قاچاق کالا و ارز و اشخاصی که حق اعتراض دارند، مطلبی بیان نشده و تبصره ۳ ماده ۵۰ این قانون نیز منصرف از فرض سؤال است، با لحاظ بندهای «ص» و «ض» ماده یک و ماده ۳۸ و تبصره آن از قانون مذکور و مواد ۱۰، ۱۱ و بند «الف» ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲، دستگاه مأمور وصول درآمدهای دولت (حسب مورد دستگاه ذی‎ربط) به عنوان مرجع استیفای حقوق قانونی دولت، حق اعتراض نسبت به قرار منع تعقیب صادره از سوی دادسرا را دارد؛ لذا ابلاغ قرار منع تعقیب به دستگاه‎های موصوف ضروری است؛ اما دستگاه کاشف و ضابطان دادگستری صرفاً اعلام کننده جرم هستند و حق اعتراض به این قرار را ندارند و در نتیجه، ابلاغ قرار منع تعقیب به آنان نیز
منتفی است.

  • منبع خبر : روزنامه حمایت