دادورزی: بیش از نیم قرن ردای وکالت بر تن کرد و برای دفاع از حق جنگید، اما هنوز هم بسیاری از مردم سرزمینش با نام او غریبه اند. وکیلی برجسته و عضوی تأثیرگذار در کانون وکلای دادگستری مرکز بود. جهانگیر مستوفی به ترجیح مصالح کانون وکلا بر منافع شخصی شهرت داشت.

خسته و افسرده از کودتای ۲۸ مرداد و سقوط دولت دکتر مصدق، حقوق خواند تا از حق ملتش دفاع کند، اما خیلی زود فهمید فاصله «آرمان» و «واقعیت» بسیار زیاد است.

سال ۱۳۵۲ برای دفاع از حقوق موکلش به دادگاه رفت تا چک بی محل یک میلیون تومانی با امضای خواننده ای مشهور را نقد کند، اما بانوی آوازخوان فقط گفت: «پولی ندارم» و از در دیگر دادگاه بیرون رفت! بدون اینکه حتی تعهدی بدهد.

وقتی سال ۱۳۷۶ قرار شد نخستین انتخابات کانون وکلا بعد از انقلاب برگزار شود، سیدمحمد جندقی کرمانی، مستوفی را پیشنهاد داد و او را شخصی اصلح معرفی کرد، ولی مستوفی سودای ریاست در سر نداشت. او مصلحت کانون را در ورود خودش نمی دانست.

جهانگیر مستوفی سال ها در قامت عضو هیأت رئیسه، نائب رئیس، دادستان و رئیس دادگاه انتظامی کانون خدمت کرد؛ تلاشی خستگی ناپذیر برای استقلال وکیل و کانون وکلا.

سال ۱۳۸۷ در مصاحبه ای از تلاش برای تغییر ذهنیت جامعه نسبت به وکلا خبر داد. دلخور بود از تصویر کلاهبردار و شرخری که رسانه ها در معرفی چهره وکیل به نمایش می گذارند.

تا پایان عمر پرثمرش کوشید هیأت مدیره کانون وکلا به پایگاهی برای سیاسی کاری تبدیل نشود و کانون در مسیر درست خود باقی بماند. پرونده ها برای او تفاوتی نداشتند، آن ها را به کوچک و بزرگ تقسیم نمی کرد و هیچ مراجعه کننده ای را دست خالی و ناامید برنمی گرداند.

هم اهل شعر بود و هم ذوق طنزپردازی داشت. از جمله مردمانی بود که ویروس منحوس کرونا بر سرش سایه انداخت. تابستان سال ۱۳۹۹ قلبش بعد از تماشای بیش از ۸۰ و اندی بهار از تپش ایستاد؛ مردی که شهوت نام و مقام نداشت و بی ادعا برای دفاع از حقوق مردم و همکارانش کوشید.

منبع: دفترچه وکیل ایرانی، انتشارات بامداد نو، چاپ اول، ۱۴۰۰

• منبع خبر : پایگاه خبری دادورزی