شماره نظریه : ۷/۱۴۰۲/۲۶۵

شماره پرونده : ۱۴۰۲-۱۸۶-۲۶۵ک

تاریخ نظریه : ۱۴۰۲/۰۴/۲۶

استعلام :

پایگاه خبری دادورزی: در خصوص ماده ۴۳۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲: اولاً، با توجه به واژه «مرتکب»، آیا فراری ‌دادن «متهم» با وجود سایر شرایط، مشمول این ماده قانونی می‌گردد؟ ثانیاً، ‌با توجه به این‌که در صدر ماده قانونی مذکور، به واژه «دادگاه» اشاره شده است، آیا مقامات قضایی دادسرا (مقامات تعقیب، تحقیق و اجرا) نیز حق بازداشت عامل فرار را در راستای این ماده قانونی دارند؟ ثالثاً، منظور از «بازداشت» عامل فرار، بازداشت در قالب دستور قضایی است یا قرار بازداشت موقت؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :

اولاً، از سیاق ماده ۴۳۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، خصوصاً بخش اخیر این ماده و به کار بردن عبارت «صاحب حق قصاص» و این که در فصل اجرای قصاص است، استنباط می‌شود که موضوع ماده مذکور، درخصوص محکومین به قصاص است. ثانیاً، ماده ۴۳۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، جایگزین ماده ۲۶۷ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ است. برابر ماده ۴۳۴ یاد‌شده دادگاه باید فراری‌دهنده را با درخواست صاحب حق تا زمان دستگیری مرتکب، بازداشت کند که با توجه به قید کلمه دادگاه و تکلیف مرجع مذکور، این بازداشت از اختیارات خاص دادگاه است و ارتباطی به دادسرا ندارد. ثالثاً، مقررات ماده ۴۳۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، حکم خاص شرعی است که از مقررات آیین دادرسی کیفری در مورد بازداشت موقت، تبعیت نمی‌کند و در هر مورد باید به شقوق مختلف مذکور در آن، عمل شود. بدیهی است شرط اصلی بازداشت فراری‌دهنده یا ادامه بازداشت وی، مؤثر بودن آن در دسترسی به مرتکب اصلی است که در همه حال باید رعایت شود و تشخیص این امر به عهده مقام قضایی رسیدگی کننده است.

نظریات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

منبع: درگاه ملی قوه قضاییه

• منبع خبر : پایگاه خبری دادورزی