برگه‌‌ای که در آن مشخصات متهم و علت جلب درج شده باشد را حکم جلب می‌گویند. مطابق ماده ۱۸۱ قانون آیین دادرسی کیفری، جلب متهم به موجب برگه جلب به‌عمل می‌آید. مضمون برگه جلب که حاوی مشخصات متهم و علت جلب است باید توسط بازپرس امضاء و به متهم ابلاغ شود. مامور جلب پس از […]

برگه‌‌ای که در آن مشخصات متهم و علت جلب درج شده باشد را حکم جلب می‌گویند.

مطابق ماده ۱۸۱ قانون آیین دادرسی کیفری، جلب متهم به موجب برگه جلب به‌عمل می‌آید. مضمون برگه جلب که حاوی مشخصات متهم و علت جلب است باید توسط بازپرس امضاء و به متهم ابلاغ شود. مامور جلب پس از ابلاغ برگه جلب، مطابق ماده ۱۸۲ قانون مذکور، متهم را دعوت می‌کند که با او نزد بازپرس حاضر شود.

چنانچه متهم امتناع کند، مأمور او را جلب و تحت الحفظ نزد بازپرس حاضر می‌نماید و در صورت نیاز می‌تواند از سایر مأموران کمک بخواهد. اما باید توجه داشت جلب متهم به استثنای موارد ضروری باید در روز به‌عمل آید و در همان روز به‌وسیله بازپرس و یا قاضی کشیک تعیین تکلیف شود.

تشخیص موارد ضرورت با توجه به اهمیت جرم، وضعیت متهم، کیفیت ارتکاب جرم و احتمال فرار متهم با نظر بازپرس است. بازپرس موارد ضرورت را در پرونده درج می‌کند.

ماده ۱۸۴- در صورتی‌که متواری بودن متهم به نظر بازپرس محرز باشد، برگه جلب با تعیین مدت اعتبار در اختیار ضابطان دادگستری قرار می‌گیرد تا هر جا متهم را یافتند، جلب و نزد بازپرس حاضر کنند.

  • منبع خبر : خبرگزاری میزان