رأی شعبه بدوی دیوان عدالت اداری

در خصوص شکایت شاکی علیه تامین اجتماعی قزوین به خواسته الزام خوانده به برقراری بیمه بیکاری براساس رای اداره کار، شاکی اظهارداشته اداره کار به برقراری بیمه بیکاری اینجانب موافقت کرده است لکن تامین اجتماعی مخالفت کرده است. طرف شکایت در مقام دفاع بیان نمود که مطابق دادنامه شماره ۹۷- ۴/ ۳/ ۸۲ هیات عمومی دیوان عدالت اداری بیکاری کارگر به لحاظ انقضاء مدت قرارداد موقت یا اتمام کار موقت از مصادیق ماده ۲ قانون بیمه بیکاری محسوب نمی‌شود. تاریخ اتمام قرارداد مشارالیه ۲۹ /۱۲/ ۹۳ بوده است و رای اداره کار نیز مبین اتمام قرارداد نامبرده در تاریخ مذکور است؛ لذا از مصادیق بیکاری بدون میل و اراده نبوده و اجابت خواسته ممکن نمی‌باشد باعنایت به محتویات پرونده، نظر به اینکه در موضوع اشتغال به کار، در خصوص قرارداد‌هایی که دارای ماهیت و طبیعت غیردائمی هستند نظیر فعالیت‌های پروژه‌ای و فعالیت‌های عمرانی که در پایان قرارداد کار و یا اتمام بخشی از کار به عنوان عدم نیاز، بیکاری حادث گردد، به استناد بند یک تفاهم نامه فی مابین وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی بیمه بیکاری مشمول آن نمی‌گردد و بیکاری شاکی نیز از این مقوله است؛ لذا به لحاظ عدم شمول شرایط شاکی به قانون بیمه بیکاری شکایت مطروحه غیر وارد تشخیص و حکم به رد آن صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره ظرف ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ قابل اعتراض درشعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری است.

رأی شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری

نظر به اینکه رای معترض عنه در تاریخ ۹۵/۷/۱۲ برابر مقررات ابلاغ شده و دادخواست تجدیدنظرخواهی درمورخ ۹۵/۸/۹ به دیوان ارائه شده است بنابراین تجدیدنظرخواهی خارج از مهلت مقررقانونی (۲۰ روز) بوده و به استناد مواد ۶۵ و ۶۸ قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری قرار رد دادخواست صادر و اعلام می‌گردد. قرار صادره قطعی است.