طلاق جدایی و مفارقت بین زن و مردی است که سابقا به صورت قانونی با یکدیگر ازدواج کرده‌اند. بر اساس مقررات قانون مدنی ایران که برگرفته از فقه امامیه و شرع مقدس اسلام است، اختیار طلاق با زوج است.
توضیح اینکه مرد هر زمان که بخواهد، می‎ تواند با مراجعه به دادگاه و پرداخت واجبات مالی زن، همسر خود را طلاق دهد، همچنین حق طلاق مختص به مرد است و این حق قابل واگذاری به زن نیست.
البته قانونگذار ما در مواردی به زن این حق را داده است که با مراجعه به دادگاه، شوهر را ملزم به طلاق کند که در ادامه این موارد را بررسی می ‎کنیم.

 ترک انفاق
در صورتی که شوهر از وظیفه پرداخت نفقه امتناع کند و الزام شوهر به انجام این وظیفه قانونی نیز ممکن نباشد، زن می‎ تواند به دادگاه مراجعه کرده و با ارائه ادله مربوط به آن (حکم قطعی ترک انفاق) شوهر را ملزم به طلاق کند.

 غایب مفقودالاثر بودن شوهر
در صورتی که شوهر چهار سال تمام غایب مفقودالاثر شود، زن می ‎تواند با مراجعه به دادگاه و رعایت تشریفات قانونی طلاق بگیرد.

 داشتن وکالت از سوی شوهر
در صورتی که زن از جانب شوهر وکالت بلاعزل در طلاق داشته باشد می‎ تواند با مراجعه به دادگاه خانواده، درخواست طلاق کند.

 عسر و حرج
در صورتی که ادامه زندگی مشترک برای زن مشقت ‎آمیز و سخت باشد، به‎ نحوی که تحمل آن عادتا ممکن نباشد، از مصادیق عسر و حرج محسوب شده و زن می‎ تواند طلاق بگیرد.
برخی از مصادیق عسر و حرج در قانون مدنی تصریح شده است. البته مصادیق عسر و حرج می‎ تواند با توجه به زندگی مشترک طرفین متفاوت باشد.
برخی از این مصادیق عسر و حرج عبارت از اعتیاد شوهر به مصرف مواد مخدر یا مشروبات الکلی به‎ نحوی که زندگی خانوادگی دچار اختلال شود و ترک این عادت از سوی شوهر ممکن نباشد، محکومیت قطعی زوج به برخی از مجازات های کیفری، بیماری لاعلاج زوج، ترک زندگی خانوادگی به مدت مدید و موارد دیگر است.