قرارداد وام قابل تبدیل به سهام
یکی از رایج‌ترین راه‌های سرمایه‌گذاری در مراحل اولیه یک کسب و کار یا استارتاپ‌، استفاده از وام قابل تبدیل به سهام است. وام قابل تبدیل به سهام یک بدهی کوتاه‏ مدت است که به سهام تبدیل می‌شود. در سرمایه‌گذاری اولیه بر روی کسب و کار‌های نوپا، این بدهی به طور معمول و اتوماتیک به سهام ممتاز تبدیل می‌شود.
سرمایه‌گذار، مبلغی را به صورت وام به آنها واگذار می‌کند و در مقابل به جای پس گرفتن این پول به همراه سود آن، بخشی از سهام آن کسب و کار را بسته به شرایط موجود در این قرارداد در قالب سهام ممتاز در اختیار می‌گیرد.
از آنجایی که ارزش‌گذاری و ارزیابی مراحل اولیه کسب و کار تا حدودی مشکل بوده و نیز مذاکره با سرمایه‌گذاران در جهت ارزش‌گذاری نیز امری زمان‌بر و معمولا بی‌نتیجه است، وارد کردن سرمایه از راه قرارداد وام قابل تبدیل به سهام می‌تواند این ارزش‌گذاری را تا زمانی که داده‌های بیشتری در اختیار ما قرار می‌گیرد و به روشن شدن ابهامات کمک می‌کند، به تأخیر بیاندازد.

 قرارداد سرمایه گذاری مشترک
قرارداد سرمایه گذاری مشترک که به آن قرارداد مشارکت مدنی یا قرارداد مشارکت انتفاعی نیز گفته می‌شود، یکی از انواع قرارداد سرمایه‌گذاری است که بین دو یا چند شخص یا شرکت، برای هم‌افزایی و دستیابی به اهداف تجاری، مالی یا فنی منعقد می‌شود.
تفاوتی نمی‌کند که تصمیم به ساخت یک آپارتمان داشته باشید یا مجوز تأسیس یک مهد کودک را گرفته باشید؛ اگر به تنهایی قادر به انجام پروژه نیستید و نیاز دارید افراد دیگری در تأمین سرمایه یا انجام بخشی از کار با شما همکاری کنند، باید اطلاعات خود را درباره قرارداد سرمایه گذاری مشترک بیشتر کنید تا بتوانید با مشارکت دیگران، ایده خود را عملی کنید و به موفقیت برسید.
قرارداد سرمایه گذاری مشترک، قراردادی بین دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی است که هر یک از طرفین، تعهد انجام عملی در یک پروژه را برعهده می‌گیرند و به طور مشترک از منافع پروژه بهره‌مند می‌شوند، اما هیچ‌کدام مالک قطعی پروژه یا شرکت نیستند.
از این نوع قرارداد، در موارد مختلف، مانند امور تولیدی، بازرگانی، تحقیق و توسعه، ساخت و ساز، خدماتی و … می‌توان استفاده کرد. از آنجایی که سهم آورده نقدی یا غیرنقدی طرفین و نحوه تقسیم سود در این قرارداد کاملا مشخص می‌شود، هر یک از شرکا در سود یا زیان پروژه، به اندازه سهم مشارکت خود سهیم خواهند بود. در قرارداد سرمایه گذاری مشترک، علاوه بر تعیین سهم آورده هر یک از طرفین، حدود وظایف و اختیارات شرکا نیز تعیین می‌شود.

 قرارداد سرمایه گذاری خارجی
قرارداد سرمایه‌گذاری خارجی که به قرارداد دولتی یا قرارداد توسعه اقتصادی نیز معروف است، متداول‌ترین روش برای سرمایه‌گذاری‌های بزرگ خارجی، به‌خصوص در کشور‌های در حال توسعه است. این نوع قرارداد‌ها از نظر موضوعی، طیف وسیعی از مراودات اقتصادی را شامل می‌شوند و مصداق‌های متنوع و گوناگونی دارند.
ماهیت سرمایه گذاری خارجی به گونه‌ای است که قرارداد‌های مربوط به آن در مدت زمان بسیار طولانی (حداقل ۱۵سال) تداوم خواهند داشت. قرارداد‌های سرمایه گذاری در هر کشور، معمولا منعکس‌کننده قدرت دادوستد طرفین قرارداد تحت شرایط پروژه هستند. این سرمایه‌گذاری‌ها، از دو راه قابل پذیرش هستند: سرمایه گذاری مستقیم خارجی در زمینه‌هایی که فعالیت بخش خصوصی در آن مجاز است و نیز سرمایه گذاری‌های خارجی در همه بخش‌ها در چارچوب روش‌های مشارکت مدنی، بیع متقابل و ساخت، بهره‌برداری و واگذاری که برگشت سرمایه و منافع حاصله، تنها از عملکرد اقتصادی طرح مورد سرمایه گذاری ناشی می‌شود و متکی به تضمین دولت یا بانک‌ها یا شرکت‌های دولتی نباشد.

 قرارداد سرمایه گذاری در راه اندازی پروژه
در مدل قرارداد سرمایه گذاری در راه‌اندازی یک پروژه، فرد یا شرکت سرمایه گذار، همه هزینه‌های مربوط به طرح ریزی، ساخت و راه‌اندازی پروژه را برعهده می‌گیرد و در قبال آن، تا مدت مشخصی که اصل سرمایه و سود آن به سرمایه‌گذار بازگردد، از محصولات یا تولیدات پروژه، استفاده خواهد کرد. پس از پایان مدت قرارداد، سرمایه گذار اجازه هیچ دخل و تصرفی در موضوع اصلی پروژه ندارد و باید آن را تمام و کمال به مالک پروژه تحویل دهد.

 قرارداد سرمایه گذاری در مشارکت مدنی
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مشارکت مدنی که به آن مشارکت انتفاعی نیز گفته می‌شود، قراردادی است که بین دو یا چند نفر یا شرکت نوشته شده و در آن هر کدام از طرفین موظف به انجام وظایفی خاص هستند و به صورت مشترک از منافع پروژه بهره‌مند می‌شوند و هیچ‌یک به‌طور قطع مالک شرکت نیستند.

 قرارداد سرمایه گذاری در ساخت، بهره برداری و واگذاری
در این مدل سرمایه گذاری، سرمایه گذار متعهد می‌شود که با هزینه شخصی، مسئولیت ساخت و راه اندازی همه یا بخشی از یک پروژه را بر عهده بگیرد و در مقابل برای تأمین هزینه‌های سرمایه گذاری خود، برای مدت زمانی مشخص، از آن پروژه بهره‌برداری کند.

 قرارداد سرمایه گذاری در ساخت، تملک و بهره برداری
در این نوع قرارداد، سرمایه‌گذار دیگر مجبور به تحویل پروژه به دولت نخواهد بود و مدت معینی برای تحویل به دولت تعیین نشده است. این روش بیشتر در کشور‌هایی انجام می‌شود که تجربه کافی در این قرارداد‌ها داشته باشند و حساسیت کمتری نسبت به عقد قرارداد‌ها نشان می‌دهند.

 سرمایه گذاری پورتفولیو
یکی از شیوه‌های سرمایه گذاری، به‌ویژه در بازار‌های بین‌المللی، سرمایه گذاری پورتفولیو (سبد سهام) یا سرمایه‌گذاری غیرمستقیم سهامی است. سرمایه گذاری پورتفولیو (خرید اوراق بهادار) بر اساس قانون تشویق و حمایت از سرمایه گذاری خارجی، به انواع سهام شرکت، اوراق قرضه، جریان سرمایه بانکی، اوراق تجاری و اسناد خزانه دولتی، تقسیم می‌شود. پورتفولیو یکی از انواع سرمایه گذاری خارجی در سهام است که تنها با هدف کسب سود و بدون ایجاد منافع بلندمدت و مدیریت ناشر اوراق بهادار، صورت می‌پذیرد.

 قرارداد سرمایه گذاری در تولید
انعقاد قرارداد سرمایه‌گذاری در تولید به نوعی حکم پیروزی در جذب سرمایه‌گذاری را دارد. اصولاً وقتی طرفین، قراردادی را امضا می‌کنند، به این معناست که همه آنها به اصول و مطالبی که در آن قرارداد نوشته شده است، باور دارند؛ بنابراین اجرای هر یک از بند‌های قرارداد حائز اهمیت است و عملی نشدن حتی یکی از آنها می‌تواند به برهم خوردن شراکت یا اخراج مسئول مرتبط، منجر شود. با این تفاسیر، نحوه عقد قرارداد سرمایه‌گذاری در تولید، بسیار مهم است.

 قرارداد سرمایه گذاری در کشاورزی
قرارداد سرمایه گذاری کشاورزی را می‌توان یکی از انواع قرارداد‌های سرمایه‌گذاری نامید که برای مدتی معین بین یک کشاورز و یک شرکت، به شکل شفاهی یا کتبی، پیش از آغاز فرایند تولید، منعقد می‌شود. در این قرارداد، پشتیبان (سرمایه‌گذار) و کشاورز در قالب شروطی در زمینه تأمین نهاده‌های تولید (نظیر کود، سم، بذر و …)، مشاوره، تولید، بازاریابی و فروش محصول و … نسبت به تولید محصولات کشاورزی اقدام می‌کنند.

 روش تنظیم قراردادهای سرمایه‎گذاری
متن قرارداد سرمایه‎گذاری نیز مانند همه قرارداد‌های معتبر و صحیح دیگر باید شامل ارکان عمومی قرارداد‌ها باشد. این ارکان عمومی، مواردی مانند تعیین طرفین، موضوع، مدت و مبلغ قرارداد را در برمی‌گیرد.
موضوع در قرارداد‌های سرمایه‎گذاری، همان سرمایه است. منظور از سرمایه، میزان آورده نقدی و غیر نقدی هر یک از طرفین قرارداد است که باید دقیقا در قرارداد، مقدار، نحوه پرداخت و جزییات آن نوشته شود.
تعیین مدت در قرارداد سرمایه‎گذاری، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا تاریخ شروع سرمایه‌گذاری و شرایط آن را مقرر می‌دارد. به‌طور مثال، از تاریخ انعقاد این قرارداد، شرکت فعالیت خود را آغاز می‌کند.
در یک قرارداد سرمایه گذاری، لازم است که نحوه، زمان و روش پرداخت و تقسیم سود، حتما پیش‌بینی شود. همچنین ممکن است در مواردی، بر اساس تصمیم اکثریت شرکا یا شرکایی که بیش از نصف سرمایه را در اختیار دارند یا پیش‌بینی قرارداد سرمایه گذاری، شرکا تصمیم بگیرند که سود تقسیم نشده و انباشته شود تا در فواصل گوناگون طبق تصمیم شرکا بین آنها تقسیم شود.