عفو بین‌‎الملل در واکنش به تبعیض و خشونت علیه زنان و دختران بومی کانادا، کمپین «خواهر ربوده شده دیگر» را راه‌اندازی کرد؛ کمپینی که هدف آن وادار کردن دولت فدرال کانادا به اقدام علیه این نقض حقوق بشر علیه این گروه جمعیتی بود.

این نهاد بین‌المللی استدلال کرد که خشونت استعماری علیه زنان بومی ریشه مسائلی است که این گروه به حاشیه رانده شده با آن مواجه هستند.

زنان و دختران بومی کشته و مفقود شده

دولت فدرال بار‌ها و بار‌ها جوامع بومی را شکست داده است؛ شکاف‌ها در سیاست‌گذاری و گزارش‌دهی دولت کانادا منجر به ناپدید شدن یا قتل بسیاری از زنان و دختران بومی شده است که در سیستم قربانی شده‌اند.

خشونت اعمال شده علیه زنان بومی به ندرت به‌عنوان نشانه‌ای از تبعیض جنسی یا میراث مستمر استعمار که جوامع بومی را در فقر قرار داده، پذیرفته شده است.

در سال ۲۰۰۶، انجمن زنان بومی، ابتکاری را برای تشریح ارتباط بین استعمار و قتل زنان و دختران بومی تأسیس کرد؛ در حالی که خشونت مبتنی بر جنسیت اغلب به مشارکت زنان در تجارت جنسی کانادا نسبت داده می‌شود، این ابتکار داستان متفاوتی را روایت می‌کند.

این روایت نشان می‌دهد که چگونه اقدامات استعماری تاریخی به حاشیه رانده شدن مردم بومی در جامعه کانادا منجر شده است.

عفو بین‌الملل در سال ۲۰۰۴ گزارش «خواهران ربوده شده» را منتشر کرد که در آن به داستان ۹ زن و دختر بومی مفقود یا کشته شده اشاره می‌شود.

این نهاد با اذعان به اینکه اقدامات بیشتری برای اجرای عدالت در قبال آن زنان و خانواده‌هایشان ضروری است، در سال ۲۰۰۹ گزارشی با عنوان دیگر را منتشر کرد که بر هدایت اقدامات دولت کانادا تمرکز داشت.

فقر در میان زنان بومی کانادا

به‌عنوان نشان دهنده شکل منحصر به ‎فرد به حاشیه رانده شدن، قرار گرفتن مضاعف در معرض تبعیض مبتنی بر استعمار و جنسیت، زنان و دختران بومی را در معرض نرخ بالاتری از فقر قرار می‌دهد.

بر اساس گزارش یک نهاد کانادایی درباره بی‌خانمانی زنان بومی این کشور، ۳۶ درصد از زنان بومی تا سال ۲۰۱۵ در فقر زندگی می‌کردند.

زنان بومی که با تأثیرات ترومای بین نسلی، مدارس سابق شبانه‌روزی، سوءاستفاده و خشونت و فقر دست‌وپنجه نرم می‌کنند، از آسیب‌پذیرترین شهروندان کانادا به شمار می‌روند.

جغرافیای کانادا اغلب با توجه به اینکه فقر در دورافتاده‌ترین مناطق کانادا بیشتر است، نقش ایفا می‌کند؛ در واقع، زنان بومی بیشتر از زنان غیربومی در مناطق روستایی و دورافتاده زندگی می‌کنند، که حدود ۷۵ درصد از جمعیت زنان را تشکیل می‌دهند و در مناطق بسیار دورافتاده زندگی می‌کنند.

در این مناطق، زنان با اشتغال، مهارت‌ها و فرصت‌های نابرابر مواجه هستند و از نابرابری درآمدی رنج می‌برند و به ندرت به آموزش خوب دسترسی دارند؛ تنها حدود ۴۰ درصد از زنان بومی «اینوئیت» که در مناطق بسیار دور افتاده زندگی می‌کنند دبیرستان یا تحصیلات تکمیلی را به پایان رسانده‌اند در مقایسه با حدود ۷۰ درصد از آن‌ها که در مناطق در دسترس‌تر زندگی می‌کنند.

خشونت جنسی و خانگی علیه زنان بومی کانادا

با در نظر گرفتن این حقایق سخت، زنان بومی از جمله افرادی هستند که به طور نامتناسبی در برابر خشونت جنسی و خانگی در کانادا آسیب پذیر هستند؛ برخی از زنان که در چرخه‌های فقر و با فرصت اندک برای ورود به نیروی کار رسمی به دام افتاده‌اند، برای تأمین مخارج خود و خانواده‌شان با مشکل مواجه هستند.

یک مطالعه در سال ۲۰۰۰ در انجمن مشاوره و آموزش کانادا نشان داد که ۴۰ درصد از زنان مورد بررسی در «ونکوور» به دلایل مالی وارد تجارت جنسی شده اند.

تحقیقات گروه «عدالت بومی مانیتوبا» بیان کرد که در سال ۱۹۹۰، یک سوم زنان بومی هدف آزار و اذیت شریک زندگی خود قرار گرفتند.

به دنبال نارضایتی گسترده، در سال ۲۰۱۶، دولت فدرال کانادا یک تحقیق ملی در مورد زنان و دختران بومی مفقود و کشته شده آغاز و گزارش نهایی خود را در سال ۲۰۱۹ ارائه کرد.