در پاسخ به این پرسش و در رابطه با این موضوع، قوانین و مقررات متفاوتی وجود دارد که آن‌ها را بررسی خواهیم کرد. به طور کلی باید به این موضوع اشاره کرد که به موجب ماده ۸۷۳ قانون مدنی در نظام حقوقی ایران والدین حق محروم کردن وراث خود از ارث را ندارند و صاحب مال (والدین) در صورتی که تصمیم بگیرد از رسیدن اموالش به وراث بعد از فوت خود، ممانعت به‌عمل آورد، باید تکلیف اموال خود را در زمان حیاتش مشخص کند.

موارد مربوط به محرومیت قانونی و شرعی از ارث

۱- به موجب ماده ۸۸۰ قانون مدنی در صورتی که وارث، مورث خود را به قتل برسانند، شخص از ارث نیز محروم خواهد شد. شاید بتوان گفت که یکی از دلایل چنین حکمی در حقوق اسلامی، جلوگیری از طمع‌کاری فرزندان یا کسانی که ارث می‌برند برای تصاحب سریعتر اموال متوفی باشد. در واقع کسی نمی‌تواند برای اینکه زود به ارث برسد، مورث را به قتل برساند، زیرا قتل مانع ارث بردن است.

۲- به موجب ماده ۸۸۱ مکرر قانون مدنی کشور کافر از مسلم ارث نمی‌برد، اما عکس این موضوع بدین شکل است که اگر کافری فوت کند و در بین وراثش، شخص مسلمانی باشد، فرد مسلمان از کافر ارث می‌برد.

۳- از موارد دیگر این قانون مطابق ماده ۸۸۴ قانون مدنی صورتی که فرزندی در اثر یک رابطه نامشروع متولد شده باشد، متولد زنا از پدر و مادر خود ارث نمی‌برد و از این لحاظ از ارث محروم می‌شود.

۴- از دیگر موارد قانونی در مورد محرومیت از ارث، باید به مورد «لعان» بین زن و شوهر اشاره کرد. اگر زن و شوهری با شرایطی که در فقه و قانون مقرر شده یکدیگر را لعن کنند و در مدت عده طلاق، یکی از آن‌ها فوت کند، از یکدیگر ارث نمی‌برند.

۵- در صورتی که فرزندی به واسطه لعان از سوی پدرش نفی می‌شود، دیگر نه پدر از فرزند ارث می‌برد و نه فرزند از پدر ارث می‌برد. البته باید به این موضوع اشاره کرد که اگر پدر از لعان رجوع کند، در این صورت فرزند می‌تواند از پدرش ارث ببرد، ولی همچنان پدر از فرزندش ارث نخواهد برد.