دادورزی: تعداد انگشت شماری از بزرگان در تاریخ، نامی به بزرگی عرصه فعالیت شان دارند؛ چنان که آواز با حنجره طلایی محمدرضا شجریان گره خورده و نقاشی در نخستین گام، اسم «کمال الملک» را زنده می کند. بسیاری از اهالی فن و حتی قاطبه جامعه با شنیدن نام «حقوق» به یاد امیرناصر کاتوزیان می افتند. هر چند علم حقوق، محل اختلاف و تفسیر فراوانی است، اما او حقوقدان و مؤلفی بود که آثارش بعد از گذشت دهه ها همچنان در زمره معتبرترین مراجع علمی برای دانشجویان و دانش پژوهان حقوق به شمار می رود.

کاتوزیان چنان تأثیری بر حقوق ایران بر جای گذاشت که از او با عناوینی چون «پدر علم حقوق ایران» یاد می کنند. دوم اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۰ دیده به جهان گشود و در طول ۸۳ سال عمر گران بها ۵۷ عنوان کتاب تألیف و تدوین کرد؛ تألیفاتی که کلیدواژه مشترکی به نام «حقوق» داشتند. در خانواده ای به دنیا آمد که پیوندی عمیق با وکالت داشت. پدر و عموی او وکیل و حقوقدان بودند، اما نخستین معلمی که تأثیر بسیار زیادی بر مسیر زندگی او گذاشت، مادرش بود. امیرناصر کاتوزیان نخستین دانشجوی ایرانی نیز قلمداد می شود که در ایران مدرک دکتری حقوق گرفت.

او از جمله نویسندگان و تدوین کنندگان پیش نویس قانون اساسی ایران بود. تعداد قابل توجهی از صاحب نظران، پیش نویسی که کاتوزیان به رشته تحریر درآورد را یکی از کامل ترین نمونه ها می دانند، اما این پیش نویس با وجود تأیید و امضای امام خمینی (ره)، در جریان برخی اختلاف نظرهای سیاسی کنار گذاشته شد.

سال ها در دانشکده حقوق دانشگاه تهران با درجه استاد ممتاز تدریس کرد و در طول نیم قرن، آموخته هایش را به نسل های بعد نیز انتقال داد. هم وکالت و هم قضاوت را تجربه کرد و دارای نشان درجه یک فرهنگ و هنر و دانش نیز بود. تلفیق هنرمندانه و عالمانه او از حقوق مدرن با سنت های فقهی، وجه تمایز او با دیگر حقوقدانان برجسته محسوب می شود.

امیرناصر کاتوزیان، حقوق را رسوب تاریخی اخلاق و عدالت را جوهر حقوق می دانست. عدالت در نگاه او والاترین ارزش ها بود و باور داشت قانون بدون عدالت هیچ شرافتی ندارد.

منبع:دفترچه وکیل ایرانی، انتشارات بامداد نو، چاپ اول: ۱۴۰۰

• منبع خبر : پایگاه خبری دادورزی