به طور معمول هر وکیلی کار کردن به شکلی تخصصی و در یک حوزه حقوقی را ترجیح می دهد. مانند موضوع «حقوق تعهدات» ـ که البته مورد علاقۀ خود من نیز هست ـ لازم است بدانید که درک حوزۀ مورد علاقه، برای پیشرفت کار وکیل بسیار مهم است. چرا که وکیل به دلیل تمرکز و کسب آگاهی بیشتر، می داند به طور دقیق چه سوالاتی را باید بپرسد و چگونه از طرح جزییات کوچک، نتایج بزرگی را به تصویر بکشد و کسب این توانایی و علاقمندی از طریق مناظره های حقوقی، سخن رانی در مجامع و دانشگاهها و پرسش و پاسخ ها قابل کشف و توسعه است.

نکتۀ بعدی اینکه گفتن و نوشتن ایده ها،مفاهیم و اطلاعات حقوقی به نحو واضح و روشن، شرط رسیدن به رویاهای یک وکیل است. وکیل باید متقاعده کننده صحبت کند و بتواند متقاعده کننده، بنویسد. انیشتن می گوید «یکی از انواع نبوغ، توانایی توضیح دادن یک ایدۀ پیچیده به روشی ساده است». در این خصوص وکیل باید دارای دو توانایی باشد.

الف:او باید بتواند مفاهیم حقوقی و حتی نوشته های پیچیده را به زبان ساده و روشن برای مراجعین، مردم عادی و موکلین خود شرح دهد. ب: او باید بتواند نوشته و مفاهیم عادی و متعارف بین مردم را به نوشته و زبان حقوقی تبدیل کند و آن را توضیح دهد.

این نبوغ باید هم زمان باشد. یعنی وکیل باید بتواند با خواندن یک متن دستنویس ساده در دادگاه، فورا آن را به زبان حقوقی فصیح برای قاضی عنوان کند و بالعکس با خواندن یک متن حقوقی پیچیده بتواند فورا آن را به زبان ساده برای موکل خود نیز شرح دهد.

سخن رانی کردن، نوشتن مقالات و همکاری با نشریات در این زمینه بسیار مهم است.

و نکته بعدی این است که وکیل باید از حوادث جامعه خود و حتی اوضاع جامعۀ جهانی و تغییرات سیاسی، اقتصادی، تجاری و قوانین، آگاه باشد. مطالعه و گسترش روابط اجتماعی شرط کار است.

و نکته پایانی، وکیل خوب باید به خود جرات مسوولیت پذیری در کارهای سنگین را بدهد. تنظیم قراردادهای کلان را به عذر ننوشتن قبلی آنها، رد نکند و کاری را از بیم بی تجربگی خود غیرقابل انجام نداند و شهامت تفسیر جدید از قوانین را از خود نگیرد. مطالعه و بررسی رویه های سابق و حتی کمک گرفتن از همکاران باسابقه این کار را راحت می کند.